Dolina reke Ind, hiljade godina istorije u jednoj rečnoj dolini

Drevna reka Ind je ime dobila po sanskritskoj reči „sindahu“ koja ima značenje branilac. U drevnoj hinduističkoj legendi poznata je pod imenom Lavija, kao reka koja ističe iz lavljih usta. Ova legendarna reka zapravo izvire u najkršovitijem delu Himalaja na visini od 5.200 m na tibetanskoj strani planina Kailas. Izvor je zbog nepristupačnog terena otkriven tek 1907. godine od strane švedskih naučnika.

Svoj put dug 2.800 km Ind preko Pakistana vodi sve do obala tropskog Arapskog mora. U gornjem delu toka reka ima planinski karakter dok u donjem poprima odlike prave ravničarske reke dosežući širinu od 16 km u pendžabskim ravnicama. Ovde u ravnicama Pendžaba i Sinda zajedno sa svojim pritokama i mnogobrojnim kanalima na reci Ind je formiran najveći svetski sistem za navodnjavanje. Zahvaljujući blagodetima reke Ind Sindske ravnice se koriste kao veoma plodno poljoprivredno zemljište već više od 4 milenijuma. Ali Ind ume i da se naljuti. Velike količine padavina u kišnim periodima mogu uzrokovati razorne poplave tokom kojih živote gube više hiljada ljudi i uništava se po nekoliko miliona hektara poljoprivrednih površina.

Dolina Inda kao jedna od kolevki ljudske civilizacije

Arheolozi su 1922. godine iskopali legendarni grad Mohenjo Daro. Grad je deo ostatka civilizacije doline Inda koja je postojala otprilike paralelno sa egipatskom i mesopotamskom. Ova civilizacija je bila izuzetno napredna. Stanovnici grada su živeli u kućama od cigle a postoje dokazi da su imali organizovani kanalizacioni sistem u kupatilima koja su bila opremljena toaletima i kadama. Koristili su bakarno i bronzano posuđe a kao prevoz koristili slonove i ređe volove. Prva su civilizacija koja je uspela da pripitomi ove kopnene džinove a održavali su i redovne trgovačke kontakte sa Bliskim istokom i Kinom. Tragove svojih osvajanja dolinom Inda ostavio je veliki vojskovođa Aleksandar Makedonski.